Never Ending Peace And Love (Nepal)

We've made it to Mount Everest base camp!!!!
Het was me het tochtje wel de afgelopen twee weken maar we hebben het maar mooi geflikt. We hebben prachtig weer gehad (lucky bastards!) en alles liep voorspoedig. Iedereen heeft basecamp bereikt wat niet geheel gewoon is gezien veel mensen terug moeten in verband met hoogteziekte wat levensbedreigend is/kan zijn.

Dag 1 bestond uit het kennis maken met de mede klimmers en het inkopen doen van de laatste artikelen. We sliepen nog een nachtje in Kathmandu.

Dag 2 begon met een vroege vlucht naar Lukla. Nouja vroeg, dat was de bedoeling. Twee uur later dan gepland vertrokken we dan naar het twee na grootste vliegveld van Nepal. Een landings- en vertrekbaan in 1 van maarliefst 460m lang en waar de piloot 25 sec heeft om alles in goede banen te regelen. Klein detail dat er na die 460m een stenen bergmuur volgt en mocht er niet optijd geremd zijn deze muur wel een handje helpt. Aan de andere kant is een ravijn van 700m. Dus zeg jij het maar:)
Na aankomst in Lukla begon de trekking met een 4 uur durende trek. In het begin veelal naar beneden om te eindigen met een flinke klim omhoog. Overdag droegen we een t-shirt en was het lekker zonnig. We sliepen in Phakding op 2610m hoogte. De avonden en nachten zijn koud, maar het is nog boven nul.

Dag drie was een pittige dag. We hebben 9km (7uur) getrokken en daarbij een hoogte van 860m overbrugd. Er zaten flinke steile stukken bij. Het meest frustrerend is als je net meters omhoog gegaan bent en vervolgens weer vrolijk net zoveel afdaald en weet dat je weer omhoog zult moeten. We sliepen de nacht in Namche Bazaar op 3440m hoogte. Overdag droegen we lange mouwen met soms een Fleece vest. De nachten worden duidelijk kouder.

Dag 4 is een acclimatisatiedag om hoogteziekte te voorkomen. Je stijgt dan overdag enkele honderden meters om vervolgens weer af te dalen en om hetzelfde niveau te slapen als de dag ervoor. We liepen een hele mooie trek door een national park en bofkonten als we zijn hadden we weer stralend weer.
Stiekem begin je te merken dat het alles veel meer energie kost en dat je snel buiten adem bent. Momenteel zit er nog zon 85-90% zuurstof in de lucht. Hard werken dus!

Op dag 5 begint de omgeving langzaam aan te veranderen. De bomen maken plaats voor plekken met sneeuw. De paadjes zijn nu steeds meer echt aan de rand van de berg en onder je loert een flink dal met een rivier met bergwater. Het is allemaal ontzettend mooi! We liepen weer 7 uur en sliepen in Phortse Gaon op 3810m hoogte. Lange mouw met Fleece is de standaarduitrusting met soms wat extra's. Sochtends en Savonds draag je een warme muts die overdag wordt afgewisseld door een pet. Snachts vriest t enkele graden, in onze hut nog net niet.

Dag zes brengt ons over de 4000m. Een wederom mooie dag met een klim van 7 uur naar Dingboche. Bomen zijn schaars en gladde stukken ijs zijn er regelmatig. Een prachtige omgeving. Doordat je moet lopen vergeet je soms te genieten van al het onwerkelijke wat zich om je heen bevind. Momenteel is er nog zon 80-85% zuurstof in de lucht. Ashok (guide) heeft een saturatie (zuurstof)meter bij om te kunnen checken indien mensen klachten hebben. Hoogteziekte blijft natuurlijk op de loer liggen. Ik satureer nog 81%. Een beter inlevingsvermogen in de longpatient is er bijna niet lijkt me. Alles wat je doet kost zoveel energie en je hartritme schiet omhoog. Bart zit zoals alle mannen nog vrij hoog voor deze hoogte op 86%.
Naast de lange mouw, Fleece en muts kwam er vandaag ook regelmatig een windjack bij tegen de gure bergwind. Snachts vriest t enkele graden. Binnen zit het ijs tegen de ramen. We sliepen op 4410m hoogte. Doordat het zuurstof gehalte laag is wordt je regelmatig wakker omdat je lichaam onvoldoende toevoer krijgt. Het raam even openzetten zodat je frisse (koude!) lucht binnen krijgt werkt dan even.

Dag 7 is wederom een acclimatisatiedag en blijven dus op dezelfde hoogte slapen. We liepen tot 4850m en gingen weer terug. Voor het eerst waren we hoger dan de wolken en op foto's lijkt het wel of we zweven op de wolken. Het weer kan elke seconde veranderen en dat doet het dan ook regelmatig vandaag. Zo heb je een super mooi uitzicht op een berg en een seconde later is hij gewoon verdwenen om even later weer tevoorschijn te komen. De hele namiddag heeft het gesneeuwd.

Dag 8 leek wel kerstmis! Het heeft de hele nacht nog gesneeuwd waardoor alles onder een dik pak sneeuw terecht is gekomen. Het ziet er prachtig uit! We liepen in vijf uur een 7km naar Lobuche op 4900m hoogte. Alle stappen kosten steeds meer energie. Ook wordt het kouder en kouder. Thermals, Fleece, dons en regenjas en muts is de standaard uitrusting. Naar bed gaan is echt een ramp gezien alles zo koud is. Je loopt maar te drentelen en weet soms van gekheid niet wat je allemaal aandoet.

Dag 9 was het eindelijk tijd om naar basecamp te lopen! Niet echt een klein stukje. Al met al hebben we een 9uur geklommen en gekluiterd om bij basecamp te komen. Daar waren we dan op ons doel op 5360m! Het was zwaar en afzien maar we hebben het gedaan!! Op die hoogte was het zuurstofgehalte nog maar 70% wat het allemaal extra zwaar maakt. Moe maar voldaan gingen we terug naar onze lodge op 5140m.
De hoogte blijf je voelen en maakt het slapen moeilijk. Vaak wordt je snakkend naar adem wakker, maar dat hoort allemaal bij de ervaring;)
Het vriest snachts flink. Het gevolg is dat alle sanitaire voorzieningen net zo hard mee vriezen en het echt een onfris zooitje is.

Dag 10 begon voor de actievelingen met een pittige klim naar Kala Pattar op 5545m hoogte. 2,5uur stijl omhoog om vervolgens 1,5uur te dalen. Gezien de hoogte teveel invloed had op mijn lichaam hield ik die klim voor gezien. Bart en een paar anderen daarentegen namen de uitdaging aan en vertrokken om 5uur naar de top van die berg en met succes!
Daarna begon het opnieuw te sneeuwen en hebben we uren in de sneeuw gelopen tot Orsho op 4020m. Het verschil in hoogte is meteen te merken. Je hebt meteen meer lucht! En meer lucht is meer energie en dus sneeuwballengevechten!

Dag 11 was een korte dag van 4 uur lopen naar Tengboche op 3840m. Door de sneeuw van gisteren lag er een laag van 10cm wat weer een prachtige omgeving gaf. De zandpaden zijn echter meer modderpaden geworden en het is uitkijken geblazen. Het wordt gelukkig wel weer warmer. De handschoenen, muts en regenjack blijven in de tas. De avonden blijven koud en naar bed gaan blijft een gevecht op zich.

Dag 12 was weer een lange dag lopen van 8uur. Veelal naar beneden maar ook nog een enkele pittige klim omhoog. De zon schijnt hard en het is weer T-shirt/lange mouw weer. Het was een mooie wandeling tot Monjo op 2860m.

Dag 13 liepen we onze laatste vijf uur naar Lukla op 2840m. Het begin en eindpunt van deze trip. Het is veel drukker geworden met toeristen gezien het paasweekend. En hoe leuk is het om iedereen heel veel succes te wensen met de komende klim! Opmerkingen als in; weet waar je aan begint, succes, weet je het zeker, het wordt pas echt leuk als je niet meer kunt ademen en het is helemaal niet koud kon niemand voor zich laten.
Aangekomen in Lukla barstte het feest los en het werd nog een lange avond/nacht...
De nacht was warm (was dat alleen de temperatuur??) en de voorzieningen weer westers. We konden zonder al onze batterijen slapen en de hoofdlamp bleef in de tas. De laatste nacht in de slaapzak en een laatste zwaai naar het Himalaya gebergte:(

Dag 14 vliegen we met Tara airlines terug naar Kathmandu. Een 35 min durende vlucht in ons 15 persoons vliegtuigje met een laatste zicht over alle bergen. Het was cool, zwaar, stoer, uitputtend, fantastisch, onevenarend, niet uitlegbaar, koud, enerverend, awesome en werkelijk prachtig! Een ervaring om nooit meer te vergeten!!!

(Foto's zijn te vinden bij het verhaal van 3-4!)